مشهور است كه كلما حكم به العقل حكم به الشرع و كلما حكم به الشرع حكم به العقل. بنابراين نبايد ميان عقل و شرع تعارض باشد. منبع عقل همين دريافت هاي بديهي ماست؛ اعم از دريافت هاي نظري؛ مثل هر علتي معلولي دارد يا اجتماع نقيضين محال است و اعم از دريافت هاي عملي مثل عدالت خوب و ظلم بد است.

به نام خدا و با سلام. چنان كه عرض كرده ام، ظواهر امر نشان مي دهد كه همه موجودات جهان براي بهره وري انسان است و آنچه كه حد اقل دانسته مي شود، اين است كه معنا ندارد، خلقت انسان براي هيچ و پوچ و بي هدف باشد. هدفمندي و عبث نبودن خلقت انسان به اين است كه بايد يك كمالي براي انسان در نظر گرفته شده باشد كه بايد به آن برسد و چون اين كمال در اين دنيا به آن نمي رسد، بايد جهان ديگري باشد كه به آن نايل آيد.