همه پيامم در يک کامنت جاي نگرفت در ادامه بايد بگويم: اين يک مسئله جدي است. جامعه ما اسلامي است به اين مسئله دقت کنيد. بچه ها(دختران جوان ما) به راستي در حال رقابت هستند براي بدست آوردن يک همسر شايسه و اقتضاي رقابت براي چنين امري با مبادرت به کمي بي بند و باري شروع مي شود و همين طور ادامه مي يابد. اين قبل از اين است که دختران ما به اين نتيجه برسند که ديگر نمي توانند ازدواج کنند، اين بُعد مسئله براي وقتي است که اميد ازدواج دارند. حال شما تصور کنيد بعد از اين که به اين نتيجه رسيدند که ديگر نمي توانن ازدواج کنند و تنهاي تنها مانده اند با اين نيازشان، به نظر شما تحليل عاقلانه چه نتيجه اي به دست ما مي دهد؟ نتيجه رسيدن به چنين مرحله اي براي دختران ما چقدر مي تواند از اين سه گزينه خارج باشد: افسردگي شديد، خود ارضائي، روي آوردن به ارتباطات آزاد براي پر کردن بخشي از خلأهاي روحي خود؟ چقدر مي توانيد تضمين کنيد که دختران مجرد مانده ما تا سنين 40 و 40 و خورده اي بسا از هر سه اينها در رنجند؟ از چند درصد آنها مي توان اين انتظار را داشت که نه خود ارضائي کنند،‌نه افسرده شودند، و نه....؟