در ارتباط با اينکه خداوند چرا به داد مستمندان نمي رسد بايد گفت، ما سوره هاي بسياري داريم که غالب آياتش، دستور به ياري مستمندان است؛ اعم از مسلمان و غير آن؛ چنان که در سوره هاي ابتداي نزول که نازل شده است، هم زمان با دعوت به توحيد، سفارش به آنان نيز مي شود و تأکيدهاي بسياري نيز مي شود.
در اينجا بايد گفت، با اين همه تمدن، چرا بشر در ارتباط با اوضاع آنان سکوت کرده است؛ اين همه زرق و برق و ريخت و پاش و رفاه وافر اروپا و آمريکا، چرا بخشي اش گسيل داده نمي شود به اين بي چاره ها؛ مگر نه اينکه انسانها بايد به هم کمک کنند؛ اگر ايران هم مي داشت بايد به رسم توصيه هاي قرآن به آن بي نوايان، کمک مي کرد؛ اما اکنون غرب است که در ثروت و رفاه به سر مي برد؛ آنان بايد کمک کنند، و هر کس که بتواند بايد کمک کند.
توصيه به کمک به فقرا و مساکين و گرسنگان با تأکيدات بسيار در کنار دعوت به توحيد در آيات آمده است؛ حل اين معضل يک رفتار بشري مي طلبد، نه اعجاز الهي، کاملا هم عقلاني است که چنين باشد و در قرآن نيز مؤکد است.
مشرکين در جواب به قرآن که اصرار به کمک به مستمندان و گرسنگان مي کند، مي گويند که اگر خدا مي خواست به آنها مي داد، خداوند در جواب آنان به تندي پاسخ مي دهد که اين استدالال آنها را غلط و از سر هواراني مي شمرد و از مستمندان دفاع مي کند.