سلام دوست عزيز از لطف شما ممنون. به نظر من اگر تصورمان اين باشد كه خواننده ما نور چشمي ماست و بدي هاي او را نگاه نكنيم و به خوبي هاي او نظر داشته باشيم به گونه اي مي نويسيم كه تو دل برو باشد. ما بايد مثل خدا باشيم كه همه بندگانش را دوست دارد مگر كسي كه لجباز باشد. و از خطاهاي همه درگذريم و خطاها و بدي هاي آنان را به دل نگيريم خيلي دو دل برو مي شويم.خدا ما را عاشق خودش كند كه اگر ما عاشق او شديم عاشق همه بندگانش مي شويم و همه را دوست داريم. مگر مي شود كه كسي شما را دوست داشته باشد و شما او را دوست نداشته باشيد.عاشق باشي