سلام عليكم. اولاً، لازمه هر اثباتي يك نفيي است. بديهي است كه ميان دو نقيض را نمي توان جمع كرد. ثانياً، گفتماني كه ميان من و يك برادر دوست داشتني صوفي صورت گرفته، به قدري صميمانه است كه اين نفي ما خاطر هيچ منصفي را آزرده نمي كند. چنان كه نه من از برادر صوفي دل آزرده ام و تصور مي كنم، نه او از من دل آزرده است. ثالثاً، من هم با شما هم نظرم كه عاقل ها عاشق اند. البته منظور عشق به خدا و اولياي خداست. بايد آدم ديوانه باشد كه اموري فناپذير و احياناً زيانبار دل ببندد و عشق بورزد. مخلص شما دوست عزيز. خدا همه ما را عاشق كند.