سلام!
مدتيه که اين کلمه عشق فرمو به خودش مشغول کرده! از عارف و صوفي گرفته تا افراد هوسباز شهوت پرست اين کلمه رو به کار مي برن. اين چه واژه اييه که همه در اون وحدت نظر دارن؟ مرز کجاست؟
به نظر بنده اين کلمه دوپهلو و چند پهلو بايد از ادبياتمون ( حداقل ادبيات ديني) خارج بشه. تاريخچه و منشاء بروز و ظهور اين کلمه رو ببينيد از صوفيه اهل سنت وارد ادبيات ديني شده. که اونا هم به خاطر مباني فلسفيشون( يعني وحدت وجود و ..) از اين عبارت زياد سوء استفاده کردن. به نظرم با وارد شدن اصطلاحات صوفيه به ادبيات ديني عرفان به ابتذال کشيده شده. اگر خواستين حاضرم در اين باره مدارک و دلايل بيشتري رو از منابع عارفان و صوفيان درباره مقصود اصليشون از عشق بيارم. عشق مشروع يا غير مشروع نداريم. عشق يعني جنون. در روايان از آن تعبير به يک بيماري شده. ما حب داريم اما عشق انساني در ديم نداريم. عشق امري انساني بلکه بدتر حيواني است تا انساني. مذهب صوفيه با عقل در تقابل جدي است لذا مذهب عشق رو بر پا کردن. چون در مذهب آنها عقل و عقلانيت راه ندارد. لذا هيچ وقت عقل و عشق قابل جمع نيستند. اين ايراد به عرفاي ما هم وارد است. عشق با مذهب ما و با منطق دين ما بيگانه است و جايي ندارد.