ارادت.البته طرح اين مطالب براي حصول به يك وحدت ديني ضرورت دارد منتهي اين اختلافات عمري به دازاري ايمان ما داشته و حل آن هم اگر متصور باشد به ازاي اينكه فرض محال محال نيست حداقل به درازاي همين عمر خواهد بود.من هم اميدوارم روز برسد اين شهامت را طرفين داشته باشند تا حقيقت را مطرح كنند.داريم دورانهايي كه اين موارد وجود داشته اما مصداقش محدود و محصور به زمان و عصرش بوده آنخهم به سبب عاملي .جز ائمه همه در معرض خطا هستند و قرار باشد بخاطر خطايا و معاصي اشان مورد تكفير قرار گيرند كه وانفسا ميشود.از اين ميترسم كه روزي همين تكفير و لعن ها خودش بشود گناه كبيره .ولي حقيقتا با اين كار چه نصيب ما ميشود بعنوان شيعه ؟تخليه غضب و كينه ميكنيم؟افشاگري ميكنيم؟قصد انتقام داريم؟شما ببينيد علي مولاي متقيان بعد از رسيدن به امامت با آنهايي كه در صف افرادي كه به حريم اهل بيت جسارت كردند چگونه برخوردي كرد.فحش داد.نفرين كرد.شمشير كشيد؟ نه بخدا .اما وقتي ژاي دين به ميدان آمد و قضيه مربوط به شرع شد وسط ميدان ايستاد تا خطايي صورت نگيرد.