با نام خدا و سلام. از لطف و اظهار نظر شما متشكرم. چند نكته: 1. عنايت داشته باشيد كه ضروري دين آن است كه لزوماً به انكار اصول دين يعني توحيد و نبوت و معاد بيانجامد. براي مثال اگر كسي بگويد كه من امامت و خلافت ائمه(ع) را بعد از پيامبر(ص) قبول ندارم؛ چون پيامبر(ص) در اين زمينه هيچ سخني ندارد و آنچه در اين زمينه از او روايت شده است يا جعلي است و يا معنايش صرف دوست داشتن است نه ولايت و امامت، در اين صورت آن شخص كافر نيست. 2. به نظر من نه نظر حضرت امام بر كافر بودن منكر امامت و ولايت ائمه(ع) است و نه نظر قريب به اتفاق فقيهان و متكلمان شيعه كه براي نمونه سخن سيد شرف الدين در اين پست آورده شده است. من نظر حضرت امام را از كتاب هاي فقهي اشان ان شاء الله در كامنت ديگر مي آورم. 3. شما عنايت بفرماييد در بسياري از وبلاگ هاي شيعي از كافري و لعن ابوبكر و عمر و ديگر صحابه سخن مي رود. در برابر اين كار چه بايد كرد؟ آيا بايد سكوت كرد يا از آنان با منطق و استدلال خواست كه از اين كار دست بردارند؟ 4. من هرگز نگفته ام كه ما بايد از اصول اعتقادات حقه شيعه دست برداريم. منتها ما بايد با ادب و احترام و به دور از ابراز احساسات و لعن و نفرين و توهين و بلكه با تكيه بر منطق و استدلال از عقايد حقه دفاع كنيم. موفق باشيد.