با نام خدا و سلام. از لطف شما ممنون. شما مشخص نفرموديد كه پرداختن به چه چيزي در اوضاع كنوني به نفع هيچ يك از فرق اسلامي نيست: آيا گفتن اين كه ابوبكر و عمر كافر و ملعون اند يا اين كه آنان مسلمان اند و لعن آنها در محافل عمومي حرام است؟ يكبار ديگر اصول مجمع تقريب ميان مذاهب اسلامي را برايتان يادآور مي شوم: ‌«اصول و ارزشهاي مجمع: 1 ضرورت همگاري همه جانبه در موارد مورد اتفاق مسلمانان 2 لزوم موضع گيري هماهنگ واحد در برابر دشمنان اسلام 3 پرهيز از نسبت دادن كفر وفسق و بدعت به يكديگر 4 برخورد محترمانه در امور اختلافي 5 آزادي انتخاب مذهب6 آزادي عمل به احكام شخصي پيروان مذاهب 7 پايبندي به فرهنگ گفتگوي سالم ورعايت آداب آن 8 لزوم اهتمام همه مسلمين به ابعاد عملي تقريب و تبلور ارزش هاي آن در تمامي عرصه هاي زندگي». چنان كه ملاحظه مي فرماييد: ما موظف هستيم، يكديگر را به كفر و فسق و بدعت متهم نكنيم و در امور اختلافي با احترام نسبت به يكديگر برخورد نماييم. آيا سخن من درست نيست كه مي گويم: در اين وبلاگ ها كه محفل عمومي تلقي مي شوند و اهل سنت از آنها اطلاع پيدا مي كنند، نياييم، سخناني تفرقه انگيز و توهين آميز و مبتني بر روايات غاليانه مطرح كنيم؛ بلكه بياييم، عقايد شيعه را همان طور كه اكثر فقها و متكلمان شيعه مطرح كرده اند و من نمونه اش را از زبان سيد شرف الدين نقل كردم، مطرح نماييم؟ آيا مي فرماييد، بگذار آنان مطالب تفرقه انگيز و توهين آميز و همراه با لعن و نسبت كفر به افراد محترم اهل سنت را مطرح كنند و تو هيچ چيزي نگو؟ آري! اين كار احترام مرا در ميان اين دوستان برقرار مي كند و ديگر مرا به كفر متهم نمي كنند و شفاعت ابوبكر و عمر و حشر با آنان را برايم طلب نمي كنند؛ اما در برابر خدا چه مي توانم بگويم كه اگر مرا مورد مؤاخذه قرار داد كه چرا در برابر عده اي كه به كارهاي مفسده انگيز مي پرداختند، سكوت كردي؟ من راضي هستم كه حرمتم در ميان خلق خدا شكسته شود؛ اما در پيشگاه خدا خجل و شرمنده نباشم. در پايان عرض بكنم: همان طور كه در سخن حضرت امام آمد، امامت جزو اصول مذهب شيعه است، نه جز اصول دين. به طور طبيعي كسي كه امامت را قبول نداشته باشد، شيعه نيست؛ اما مسلمان است. موفق باشيد. ان شاء الله سر خواهم زد.