يك يادداشت براي يك برادر درباره مواجهه با يك دوست مسيحي
به نام خدا
سلام عليكم
آقاي ...! پاسخ قنشگي به آقاي ... دادي؛ اما باز همچنان مقداري نامهربانانه بود. شما فرض كن آقاي ... يك دوست خيلي دوست داشتني شماست و با اين فرض با او سخن بگو تا تأثير استدلال هاي شما بيش تر باشد. عنايت داشته باشيد كه مخاطب بيش از آن كه تابع استدلال باشد، تحت تأثير عواطف شماست؛ به اين ترتيب بهتر بود، اين تعابير در سخن شما نبود:
حتي اگر بگوييم چون آن ها هم رومي بوده اند بديشان ربط دارد به توي ايراني فارس زبان چه؟ [ناخوش] ... نفت مال خاور ميانه است به اروپا چه؟ [عصباني] ...از کجا معلوم که انجيل کار شيطان نباشد؟(منظورم انجيل تحريف شده ي شماست) [زبان] جناب ... جواب مرا بده ما براي تحريف نشده بودن کتاب خود و در مقابل تحريف شده بودن انجيل شما برهان آورديم شما نيز برهان بياور آنگونه که ما مجبور نشويم براي اثبات حقانيت خود بگوييم اول مسيحي بوديم چون ديديم مسيحيت مختص رومي هاست مسلمان شديم؟!؟!؟!؟؟! [نيشخند] راستي شنيدم افکار ليبراليم برگرفته از افکار سقراط و افلاطون و... بوده خوب آن ها يوناني اند به بقيه چه؟ [شيطونک] ...از همه مهم تر انگليس مختص انگليسي هاست اصلا کشور آن هاست به توي ايراني چه مربوط رفتي آنجا درس بخواني يا زندگي کني خجالت نمي کشي مکاني را براي زندگي و درس خواندن انتخاب کردي که مال نژاد تو نيست [ناخوش] حالا ديدي خودتي [نيشخند]
شما در اين عبارات با شكلك هايي كه انتخاب كرده اي، به مخاطب نيشخند زده اي و اين مخاطب را آزرده مي كند و استدلال هاي شما را بي اثر. شما با اين نحوه از سخن گفتن ممكن است عقده گشايي كني و عقده دل خودت را واكني، اما بدان كه مخاطبت را از آنچه هست، دورتر كرده اي و از اسلام بيش تر زده كرده اي.
موفق باشي و عاشق.
