به نام خدا. چند نكته: 1. به تصور من منطقي بودن به اين است كه مقدمات استدلال روشن و صحيح و نتيجه برآمده از مقدمات باشد. مقدمات استدلال من آيات قرآن است كه در پست آورده شده و اين آيات به وضوح دلالت دارد بر اين كه بايد با خلق خدا مهربان بود و با خوش اخلاقي و خوش زباني سخن گفت؛ مگر كساني دشمن خدايند و دشمني آنها با شواهد عقل پسند ثابت شده است. تازه در مورد آنان نيز نبايد از مرز عدالت و انصاف و تقوا خارج شد. نمونه سخن ها و رفتارهايي هم به دست داده شده، به وضوح حاكي از بداخلاقي و بد زباني و اهانت است. نتيجه هم روشن است كه اهانت ها و بداخلاقي ها و اهانت ها به بندگان خدا به خصوص افراد مؤمن مخالف آموزه هاي قرآني است؛ بنابراين سخن من منطقي است. 2. من از شما مي خواهم به اين كه چه كسي اين اهانت ها را كرده تكيه نكيند، بلكه به اين توجه بفرماييد و اين سؤال را پاسخ بدهيد كه آيا اگر هر كسي اين گونه با مخاطبش سخن بگويد، موافق قرآن است يا نه؟ 3. آيا شما مي فرماييد: سگ و شيطان و كافر و اهل بدعت و ملعون و غير قابل هدايت و ضال و مضل خواندن افراد مؤمن توهين نيست؟ آيا اگر من اين نسبت ها را به شما بدهم، ناراحت نمي شويد و توهين به خود حساب نمي كنيد؟ آيا آيات قرآن و روايات هم اين تعابير را توهين به شمار نمي آورند؟ به هر حال ممنون از شما!