سلام بر دوست گرامي جناب آقاي سلحشور فرد! اجمالاً پاسخ شما را به شرح ذيل عرض مي كنم: 1. در آيات و روايات مورد بحث كه در نهي از عيب جويي و سرزنش مرتكب گناه است، هيچ قيدي ملاحظه نمي شود كه آنها را به جنبه خصوصي و فردي مؤمنين مقيد كند. خوشحال مي شوم، اگر قيودي را شما ملاحظه فرموديد، بيان فرماييد. 2. به فرض كه اين آيات و روايات ناظر به جنبه هاي عمومي و ملي و به موجب آنها عيب جويي و سرزنش گناهكاري جايز باشد، شما از افشا و به رخ كشيدن عيوب شخصي مثل آقاي خاتمي چه غرضي داريد؟ اگر غرض شما اين است كه بار ديگر به پست سياسي نرسد، اين كه ربطي به من و شما ندارد. اين در حوزه اختيارات شوراي نگهبان است و شوراي نگهبان نيز اطلاعات سري هر شخص را از طرق مختلف بهتر از من و شما به دست مي آورد و درباره صلاحيت آن شخص تصميم گيري مي كند. شوراي نگهبان با لحاظ حرمت افشاي عيوب از پخش آنها به ميان مردم خودداري مي كند. اگر افشاي عيوب مشروع بود، شوراي نگهبان چنين مي كردند. اگر غرض شما اين است كه او به مجازات برسد، بايد اگر ادله و شواهد متقني داريد، به دادگاه صالحه منعكس كنيد و رسيدگي به جرم اشخاص در صلاحيت دادگاه است، نه اشخاص. 3. امام علي(ع) خليفه مسلمين بود؛ حال آن كه من و شما هيچ مسئوليت حكومتي نداريم. اگر سرزنش آقاي خاتمي لازم بود، مقام معظم رهبري چنين مي كردند. اين در حالي است كه ايشان در همين ايام در سالروز شهادت آيت الله بهشتي فرمودند: «نبايد حيثيت و آبروي افراد در جامعه، بازيچه قرار گيرد و بدون دليل، افراد مورد سوال قرار گيرند و درباره‌ي آنها شايعه‌سازي و به آنها تهمت زده شود؛ زيرا اين برخلاف شرع و احكام اسلامي است.»