به نام خدا. دوست خوبم! در پاسخ چند نکته را به عرض مي رسانم: 1. ملاحظه بفرماييد که ما روايات فراوني بر عدم افشاي عيوب مؤمنان و حرمت سرزنش مؤمنان به سبب گناهاني که انجام داده اند، داريم و به طور قطع شما منکر وجود اين روايات نخواهيد بود. شما با اين روايات چکار مي کنيد؟ 2. من هرگز فحاشي کسي را توجيه نکردم. تنها عرض کردم: بايد اولاً، اين فحاشي ها نبايد علني شود؛ چون مصداق ترويج فحشاء و غيبت مؤمن خواهد بود؛ ثانياً، آن شخص متهم انکار کرده است که چنين کاري را کرده باشد و از اين که به آن دوستمان فحاشي شده بود، اظهار تأسف کرده است. شما با استناد به آيات و روايات بفرماييد، ما به لحاظ شرعي در اين زمينه بايد چه رفتاري بکنيم. 3. خوشحال مي شوم، به استناد آيات و روايات بفرماييد، چه اشکالي دارد، اگر دختري بد حجاب در ميان جمعيت خطاب به يک مؤمني سخن گفت، آن مؤمن به او پاسخ بدهد؟ 4. من هيچ قاموس خاصي در حلال و حرام جز آنچه در آيات و روايات آمده است، ندارم. شما اگر دليل شرعي اقامه کنيد که فلان امر حرام است، من تسليم هستم. 5. من حمايت از شخص خاصي چه آقاي خاتمي و چه غير ايشان را وجهه همت خود قرار نداده ام. وجهه همت من حمايت از حرمت افراد مؤمن است. از اين رو من هرکه به آقاي احمد نژاد هم اهانت کند، از او دفاع مي کنم. 6. اولاً، به نظر مي رسد، نامه هاي خصوصي ائمه(ع) بسيار نادر و انگشت شمارند و با فرض بي توجهي به آنها نقصي در احکام اسلام پديد نمي آيد. ثانياً، نامه امام علي(ع) خطاب به کارگزار خودش است؛ نه افرادي که کارگزار او نيستند. ثالثاً، آن نامه را خليفه مسلمين نوشته است؛ نه افراد عادي. بنابراين قياس کار ما با کار امام علي(ع) نادرست است و ما وجه شرعي نداريم که عيوب مؤمنان را به رخ بکشيم و در صدد بي آبرو کردن آنان باشيم. در روايات آمده است که حرمت مؤمن مانند حرمت کعبه است و بسيار اهميت دارد. رابعاً، علم غيب امام مطلق نيست و تنها در اموري که خدا بخواهد علم غيب دارد. برخي از چيزها را از پيامبر(ص) مي پرسيدند و او نمي دانست و مي فرمود: منتظر بايستيد تا وحي به من بشود و من پاسخ شما را بدهم. 7. اموري که شما درباره خلفا ياد کرديد، چيزهاي پنهاني نبوده است. مردم از آنها آگاه بودند و اين با فيلم کذايي درباره آقاي خاتمي که تازه صحت آن مورد ترديد قرار گرفته و در يک محفل خاصي بوده است، قابل قياس نيست. علني کردن اين فيلم به منظور بي آبرو کردن آقاي خاتمي مصداق تهمت يا غيبت و ترويج فحشاء و حرام است. مقام معظم رهبري نيز در سخنراني خطاب به قوه قضائيه آن را حرام و خلاف شرع دانستند. 8. آري در اموري که بايد مردم حضور داشته باشند، ترديدي در آن نيست؛ اما دخالت مردم در اموري که به آنان ربطي ندارد، قابل پذيرش نيست. بررسي صلاحيت افراد براي پست هاي سياسي به عهده شواري نگهبان است و اين شورا نيز عيوبي را که از افراد کشف مي کند، افشا نمي کند تا همه مردم بدانند؛ چون مي دانند که اين گناه کبيره و حرام است. 9. من به هيچ گروه سياسي وابسته نيستم و در اين زمينه منفعتي ندارم که به خطر بيافتد. تنها احساس وظيفه شرعي بوده است که من را به اين گفتمان کشانده است. 10. من از تمام مواضع آقاي خاتمي دفاع نمي کنم و خود يکي از منتقدان او در پاره اي از موضوعات هستم. 11. اگر مطالب مرا در گفتمان «هتک حرمت ممنوع» ملاحظه فرموده باشيد، مي يابيد که من از هر دو طرف انتقاد کرده ام و من هرگز از فحاشي کسي دفاع نکرده ام. 12. من مکلف به ابلاغ احکام اسلام هستم؛ حال مخاطبانم مي خواهند به آن عمل کنند يا عمل نکنند. گناهان آنان به نام من نوشته نمي شود. 13. من قصد فريب دادن کسي را ندارم و اين را گناهي نابخشودني مي دانم. 14. شما که از سابقه من خبر نداريد. به علاوه بدسابقه بودن من دليل نمي شود که اگر سخن حقي گفتم، پذيرفته نشود. خداي تعالي در سوره زمر مي فرمايد: فَبَشِّرْ عِبادِ (17) الَّذينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ؛ مژده دهيد بندگانم را که سخنان را مي شنوند و از بهترينش پيروي مي کنند. موفق باشيد.