اگر آدمي عاشق باطل باشد، باطل را خوب ميداند و اگر عاشق حق باشد، حق را خوب ميداند. بنابراين خوشا بينايي كه تنها خدا را ببيند و خوشا كوري كه غير خدا را نبيند.