عاشوراي حسيني نقطه عطف و احياي امامت بود و امامت فلسفه ختم رسالت پيامبر عظيم الشان اسلام بوده و ميباشد. ما خودمان درميان سني ها بوده ايم گريه و زاريشان را هم شنيده ايم مگر ميشود دو نفر عمري با هم باشند بعد يکي بميرد و ديگري گريه و زاري نکند مگر گاو خر باشند مشگل سني گريه و زاري نيست ما رسمهاي سرمست کننده ايي از اهل سنت هم ديده ايم که قدمت آن بيشتر از واقعه عاشورا هست اما چون منطبق با هواي نفس است کسي به آن گير نداده و نميدهد مشگل نفس درون است نفسي که انسان را از بهشت بيرون کرد پس به يقين انسان را به ذلت و پستي بيشتر از آن هم خواهد برد حضرت آدم بهشت را ديده بود ما که نديده ايم. فلسفه عاشورا فلسفه قيام با نفس است دريچه بازگشت به بهشت خيلي راحت ميشه اين مسائل را اثبات کرد ولي کسي منتظر جواب نيست اونهايي که با عاشورا مشگل دارن با نفس سرکش خودشان مشگل دارن ما که با شما کاري نداريم شما که ماهواره هاتان و نصب کرديد از خاک خودتان ميخورييد و دستوراتتان و از مفتي هاي عربستان ميگيريد و پس مشگل شما با عاشورا چيه.... همون جواب سيد ذاکر براشان کافيه بزار بما بگن ديونه.........

سلام

البته خوشبختانه اين سالها در اين مورد بحث زياد مي شود، آنهم اينكه اشك و گريه كه در مورد اون احاديث نقل مي وشد كه باعث خاموشي آتش مي شود و ... ، به خودي خود و مطلق ارزش ندارد. همچنان كه مي بينيم بخش زيادي از ما با و جود سالها گريه هنوز راه شيعه بودن را بلد نشده ايم. شيعه بودن تا گريستن فاصله اي بسيار است.

سلام

بسيار عالي

لذت بردم

انشاالله مرضي امام زمان باشيد و باشيم

التماس دعا

سلام دوست عزيز
پاسخ شما خيلي خوب بود.ولي چيزي که هست بايد بدونيم که هر لطمه زدني هم حرام نيست.والا مي بايست سينه زني هم حرام مي شد.چون اون هم يه نوع لطمه زدنه.در ضمن شواهد زيادي داريم که اهل بيت امام حسين عليه السلام مخصوصا حضرت زينب به خود لطمه مي زدن،مو پريشان مي کردن وگريبان چاک مي کردن چنان که امام حسن عسکري در مصيبتي چنين كردن.واگه قرار باشه لطمه زدن به طور مطلق حرام باشه بايد بساط عزادري ها را جمع كرد.چون حداقل عزاداري ها سرخ شدن بدن را همراه داره.بله اون لطمه زدني كه هبري وبقيه حرام كردن اون هاييه كه در نظر عقلا باعث اتلافه يا تبليغات سوءدشمنان را همرا داره.

موفق باشين.

سلام

خيلي عالي بود زحمت كشيدين دست مريضاد

كاش همه بفهمند

به ما هم سر بزنيد

التماس دعا

يا حق

باسلام

گريه در آيين تشيع نشان عشق است و از درماندگي و ضعف و ترس برنمي‌خيزد. اشكي كه از باورهاي ديني برآيد، رازي الهي و معنوي است.

گريه بر امام حسين در شمار همان خصلت‌ معنوي ارتباط با خداوند معنا مي‌شود. وقتي بر مصائب كربلا مي‌گرييم و بر تماشاي عشق و عطش و خون در نينوا گريه مي‌كنيم، به گونه‌اي با حقيقت حسيني(ع) مواجه مي شويم و خود را در معرض انوار تابناك وجود انسان كامل قرار مي دهيم.

باتشكر

خيلي خوبه آدم اهل مباحثه و مناظره باشه البته منطقي اش

راستي به روزم از دانشگاه

منتظرم