سلام بر شما. با تشكر از يادداشت شما، چند نكته را به عرض برسانم: 1. ما نبايد پيش داوري كنيم و مخاطب خود را متهم سازيم. ما تا جايي كه ممكن است، بايد فعل افراد را حمل بر صحت كنيم. براي مثال در خصوص مشار اليها بگوييم، براي وي اقناع لازم درباره حقانيت اسلام و آموزه هاي آن حاصل نشده است و بسا اگر براي وي حقايق روشن باشد، لجاجتي با حقايق ندارد. 2. ما با اتهام بستن به مخالف، بحث و گفتمان را به بن بست مي كشانيم و مخالف رغبتي به ادامه بحث و گفتمان نخواهد داشت و حتي از ما نفرت پيدا خواهد كرد. ما بايد از در محبت و احترام به گونه اي كه كينه در دل مخالف ننشانيم، با او سخن بگوييم. اگر ما به او خصمانه سخن بگوييم، بايد به او هم حق بدهيم كه با ما خصمانه سخن بگويد. 3. شيردل بودن و ارزشي بودن رزمندگان دفاع مقدس براي كسي معنا دارد كه آنان را قبول داشته باشد. ما قبل از آن كه به تعيين مصداق بپردازيم كه چه كسي ارزشي و شيردل است، بايد بر سر ارزشي و شيردل بودن به توافق برسيم. بسا تلقي مخالف از ارزشي و شيردل بودن چيز ديگري باشد. 4. بحث علمي به گونه اي كه خالي از احساسات باشد، قدري دشوار و نيازمند طمأنينه و مداراست. موفق باشيد.