سلام. فرموده‏ايد كه «چون زن‏ها قلب نازك و عاطفي دارند و هركه قلب نازك و عاطفي داشته باشد بيشتر از ظلم و خيانت و دزدي و ديگر بدي‏ها متنفر است و بيش‏تر به عدالت و...»الخ.
اين اشتباه است. اين يك قاعده‏ي جهان شمول نيست. و حتي در بسياري از موارد، دقيقاً برعكس اين مي‏شود. يعني غلبه‏ي احساسات در بسياري، باعث نفرت آن‏ها از حق و حقيقت مي‏شود. وقتي پاي نفسانيات و منافع مهم وسط بيايد، بسياري نمي‏توانند درست بين بدي و خوبي تفاوت قائل شوند.
زنان که سهل است، مرداني هم که اهل عاطفه و قلب نازک هستند هم، بسياري‌شان مشمول فرموده‌ي شما نمي‌شوند. مگر در مورد ابوبکر نمي‌گويند خصوصياتي را که نشانه‌ي -ظاهرا- رقت قلب است؟ در بسياري از موارد، خصوصيات جماليه، براي تنفر از بدي و تمکين خوبي‌ها کافي نيستند. به قطع بايد بگوييم هميشه بايد صفات جلاليه را هم ضميمه کنيم، که بسياري از زن‌ها، از اين مسئله غافلند.
مي‌خواستم تذکرات ديگري را هم راجع به متنتان بدهم، اما انگار مجال و حوصله نيست. موفق باشيد.