در پاسخ چند نكته در خور ذكر است: 1. چنان كه پيش‌‌تر گفته‌ام، به فرض كه پيرو ديني عمل ناپسندي انجام داده باشد. اين را هرگز به پاي اصل دين نمي‌نويسند؛ چون لزوماً چنين نيست كه هركه به ديني گراييد، تمام آموزه‌هاي آن دين را مورد عمل قرار دهد. 2. تجاوز سربازان عراقي به زنان ايراني از عربيت يا اسلاميت آنان برنخاسته بود؛ بلكه از لاقيدي‌اشان به دين اسلام ناشي شده بود. شما به طور قطع تجاوز امريكايي ها را به زنان عراقي به سبب عرب بودن آمريكايي ها نخواهيد دانست. 2. ميزان پاكي هر متديني به ميزان پاكي قلب و نزديكي او به خدا و ترس او از مجازات الهي است و اين با صرف اسلام آوردن تأمين نخواهد شد. 3. پنهان نيست كه بخشي از امور كشوري رسيدگي به سپاهيان آن كشور است و بايد ماليات اخذ شده در اين زمينه نيز هزينه شود. 4. بخشي از مالياتي كه به بيت المال كشور اسلامي داده مي شد، همه ماليات اخذ شده نبوده و معمولاً بخشي از آنها در همان محل اخذ ماليات هزينه مي شده است. 5. كار علي(ع) در زمينه ماليات هاي اخذ شده در صورتي مذموم بود كه براي مصارف شخصي هزينه مي كرد و حال آن كه هرگز چنين چيزي درباره او نقل نشده است؛ بلكه پرواپيشگي او در اين زمينه زبانزد است. 6. در اين يادداشت ها مجالي براي آوردن سند و مدرك نيست و گرنه اسناد فراواني را درباره اين سخنان مي توان آورد. 7. شما نيز به صرف ادعا مي فرماييد كه در زمان حاكمان اسلامي در كشور ايران آباداني نشده است. در اين زمينه مراجعه به كتاب زرين كوب به نامه «كارنامه اسلام» شايسته است.