سلام عليكم

از اظهار نظرتان ممنونم. گويند كه حسنات الابرار سيئات المقربين؛ كارهاي خوب نيكان براي مقربان بد دانسته مي‏شود. هركه غير از پيامبري مثل حضرت يونس بود، وقتي قومش را به حق دعوت مي‏كند و آنان نمي‏پذيرند و از آنان خسته مي‏شود و از ميانشان بيرون مي‏رود، كسي بر او خرده نمي‏گيرد و نيك تلقي مي‏شود؛ اما اين عمل حضرت يونس مورد مؤاخذه الهي قرار مي‏گيرد و خدا او را به شكم نهنگ مي‏افكند تا آن كه حضرت يونس از كرده خود توبه مي‏كند و خدا او را نجات مي‏دهد. خداوند اين گونه‏ كارها را در قرآن كه از سوي انبياء صورت گرفته است، معصيت، ذنب، ظلم و مانند آن خوانده است؛ اما علماي ما براي اين كه گناهان انبياء را از گناهان افراد عادي متمايز كنند، از آن به «ترك اولي» و مانند آن تعبير كرده‏اند.

تلقي من اين است كه توجه انبياء به خدا پيوسته نبوده و گاهي منقطع مي‏شده و همان لحظات كاري از آنان سر مي‏زده است كه مرضي خدا نبوده است و لذا مورد مؤاخذه الهي واقع شده‏اند. در قرآن خطاب به پيامبر اسلام(ص) گفته‏ مي‏شود، چون در روز برخي از توفيقات از تو سلب مي‏شود، شب را از دست مده:‏ ‏يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ (1) قُمِ اللَّيْلَ إِلاَّ قَليلاً (2) نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَليلاً (3) أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتيلاً (4) إِنَّا سَنُلْقي عَلَيْكَ قَوْلاً ثَقيلاً (5) إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قيلاً (6) إِنَّ لَكَ فِي النَّهارِ سَبْحاً طَويلاً (7) وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتيلاً (8).

موفق باشيد.