سلام بر شما

اين احكام لزوماً مستلزم ظلم به زن نيست. اما اگر در شرايطي مستلزم ظلم به زن شد، هرگز ظلم به زن پذيرفته نيست. تشخيص اين كه كدام عدل است و كدام ظلم، بر عهده عقل است. عقل قادر به تشخيص موارد ظلم و عدل است. در شرايط تاريخي عصر نزول كه منزلتي براي زنان قائل نبودند و زنان چون مال و ثروت تلقي مي كردند و مانند برده بر مي شمردند و اساساً برخي از انسان‏ها را به بردگي كشيده بودند، بهترين دفاع از زنان به شمار مي‏رفت؛ اما اكنون كه زنان كمابيش منزلتي چون مردان دارند و پا به پاي مردان در عرصه علم و فعاليت هاي اجتماعي حضور دارند، بايد در مواردي كه همپاي مردان حضور و فعاليت دارند، حقوقي مساوي مردان در نظر گرفت.

آنچه روشن است، اين است كه امروزه هيچ كسي قائل نيست، زنان به لحاظ شخصيتي و توانايي هاي عقلي، مقامي فروتر از مردان دارند و لذا نصف بودن ديه و ارث و مانند آن را هرگز به سبب نصف بودن تواناهايي هاي عقلي و شخصيتي آنان نمي‏دانند. منتها بر اين نظرند كه اين‏ها تفاوت حقوق است، نه تبعيض در حقوق. در اسلام در پاره‏اي موارد حقوق مردان را برتر قرار داده و در مواردي حقوق زنان را، و البته تفاوت‏هاي روحي و جسمي مردان و زنان را ناديده نگرفته است.