با تشکر از پاسخ شما بعنوان نمونه عرض ميکنم که علامه طباطبايي و تفسير نمونه اثم را به معناي گناه گرفتهاند و حتي بقول علامه در الميزان اگر اثم را به معناي ضرر بدانيم باز دال بر حرمت خواهد بود چون در آيه 33 سوره اعراف که قبل از اين آيه نازل در مکه نازل شده است صريحا حکم به حرمت اثم(بطور مطلق) داده است و در اين آيه تعبير به اکبر بودن اثم (به نظر شما ضرر) کرده است و خداوند قتل و کتمان شهادت و افترا را هم اثم دانسته ولي هيچيک را تعبير به کبر نکرده مگر شرک و شرب خمر را.
احکام بر ده داري هم نسخ نشده بلکه به اصطلاح سالبه به انتفاء موضوع است
اما عبارت و يسلموا تسليما هم که در آيه 65 سوره نساء آمده به همان معنايي است که بنده عرض کردم نه به معناي سلام دادن به آيه توجه بفرماييد
فَلاَ وَرَبِّکَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّيَ يُحَکِّمُوکَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسْلِيمًا
ولي چنين نيست، به پروردگارت سوگند که ايمان نمي آورند مگر اين که نور را در کشمکش هايي که ميانشان پديد مي آيد حَکَم سازند، سپس از قضاوتي که کرده اي در دلشان کمترين نارضايتي احساس نکنند، و

به طور کامل تسليم باشند.