دوباره سلام
اگه اين روايت درست باشه که خدا عملي که در اون ذره اي ريا وجود داشته باشه نمي پذيره در اينصورت کار سنگين ميشه !
سوالم اينکه وقتي خداوند خودشون در آيه اي مي فرمايند من به وسوسه هاي دروني شما آگاه ترم چطور ميشه که چنين در خواست سنگيني از ما بکند ؟
منظورم اين نيست که من نمازم رو رياکارانه ميخونم
منظورم اينه که در حين نماز خطورات قلبي براي لحظات حتي ثانيه هايي به انسان حمله مي کند اما تا بخواي از دامش فرار کني مقداري از نماز گذشته و در ضمن مشمول حکم روايت ميشي و احتمالا نماز درست اما نامقبولي خواهد بود !
چرا در روايت و احاديث کار کردن براي حضرت حسين راحتر تر و سهل و وصول تر از کار کردن براي حضرت حق ترسيم شده ؟