با که گويم اندرين ده زنده کو
سوي آب زندگي پوينده کو
تو به يک خاري گريزاني زعشق
خود بجز نامي چه مي داني زعشق
عشق را صد ناز و استکبار است
عشق با صد ناز مي آيد به دست
عشق بهري آسمان در وي کفي
چون زليخايي اسير يوسفي
دور گردون را زجذب عشق دان
گر نبودي عشق گي گشتي جهان
هر چه گويد مرد عاشق بوي عشق
از دهانش مي جهد در کوي عشق
گر بگويد فقه فقر آيد همي
بوي عشق آيد از آن خوش دم دمي
گر بگويد کفر آيد بوي دين
آيد از گفت شکش بوي يقين