صبروگذشت پايه عشق به خداست,و اون زمان عاشق مي تونيم به خودمون بگيم که حتي راضي باشيم که خدا ما رو دوست نداشته باشه ولي ما دوستش داشته باشيم ما رو بندازه توي جهنم ولي ما ازش ناراحت نشيم و حتي عشق مون بهش بيشتربشه(اين به معناي اين نيست که گناه کنيم يا کارهاي خوب انجام نديم)به قول حافظ:بلايي کزحبيب ايدهزارش مرحبا گفتيم......من نمي دونم شما چقدرطبع شاعري داريدولي اگرمي خواهيدعاشق خدا باقي بمونيد اشعارحافظ رو بخونيد,مثلاحافظ ميگه:باغ بهشت وسايه طوبي وقصروحور باخاک کوي دوست برابرنمي کنم....يا ميگه:سايه طوبي ودلجويي حور و لب حوض به هواي سرکوي تو برفت ازيادم/اين روهم بگم که همه اشعارحافظ در وصف خداوند و همه اسماني هست به غيرازيک شعرکه مي فرمايد:زلف اشفته وخوي کرده وخندان لب ومست پيرهن چاک وغزلخوان وصراحي دردست.......