سلام. وب خيلي نازي داري. خوشحال ميشم به منم سر بزني.
درضمن اگه با تبادل لينک موافق بودي خبرم کن. مرسي

من که عرض کردم که نيازي نيست شما تصور کنيد که آنچه فرد از آن مي خواهد دوري کند بد است و يا به تعبيري ديگر کناه است ، شما سريع تعبير به گناه نموديد!!

دايره گناه را چه چيزي تعين مي کند؟

براي گناه دانستن يک امر چه ملاکي وجود دارد؟

استاد چرا انسان وقتي مي خواهد از چيزي پرهيز کند و دوري به آن مشتاقتر مي شود؟

نيازي نيست که تصور کنيد آنچه از آن قصد دوري مي کنيد لزوما بد باشد، مثلا من سراغ دارم که فردي حدود 30 روز يا بيشتر چيزهايي را بر خود حرام کرد تا اشتياق و حبش به آن به خاطر گذر زمان و عادت کم شود، اما وقتي آن زمان گذشت که به سختي هم بر او مي گذشت مشتاقتر شده بود گويا برايش از حالت قبل هم خارج شده و خاصتر شده بود.

خودم مي دوانستم اين را. اما مسئله اينجاست که اين حزن هم او را به خدا نزديکتر مي کند اما تبعات سنگيني دارد براي او! و......

چرا جواب نفرموديد به سوالي که در قبل مطرح شد؟ شما که حزن حزن مي کنيد در اين زمينه چه مي فرماييد؟

شما بفرماييد؛
بچه اي که خيلي مادرش را دوست داشته و عاشق او بوده است، اما براي مدتهاي طولاني از مادرش دور بوده،واکنون برايش شرايطي ايجاد شده که بتواند پيش مادرش باشد و براي او درددل کند و با شنيدن سخنانش آرامش يابد، اما با چنين شرايطي به او گفته اند که اگر به سمت مادرت بروي و يا حتي او را صدا کني ،که"ماماني" براي هميشه تو را از مادرت جدا مي کنيم ، و آن طفل از ترس يک گوشه اي بغ کرده و از جاي خود تکان نمي خورد، و حتي از شدت ترس به مادرش نگاه هم نمي کند، و دلش پر از اندوه است ؛حال بايد پرسيد که اين محروميت و در تنگنا قرار گرفتن تا چه حد مي خواهد اين بچه را به خداي خودش نزديک کند؟ تصور کنيد او در اين رنج پير مي شود، خيلي زودتر از آن هنگامه اي که بايد و خيلي چيزهايي را که ديگر بچه ها فرصت تجربه و يا بدست آوردن آن را دارند از دست مي دهد. اين اندوه با او چه مي کند "اين اندوه حاصل هرمحروميتي که مي خواهد باشد"

استاد خوبم حرفهات آرامش قلب من است. مطالبتون خيلي خوب بود

سلام
فرموديد: « اگر هميشه محزون باشي، هميشه عاشقي.»
محزون از چه؟

دوستان عيب نظر بازي حافظ نکنيد

که من او را ز محبان خدا مي بينم

عجبا!!!!!!!!

سلام خيلي خوب بود به من هم سر بزن ونظر بده