فلسفه ازدواج موقت(1)

يادداشتم در وبلاگ سراي انديشه

من مطمئنم كه اگر در اين باره اظهار نظر كنم، از جانب شما به پيروي ابوحنيفه وووو متهم نمي شوم و بد و بيراه نثارم نمي گردد. من به خودم حق مي دهم فهم خودم را از آيات و روايات بيان كنم و اين را قياس و اتباع رأي نمي دانم. آنچه را كه ائمه ردّ كرده اند، اظهار رأي بدون استناد به آيات و روايات و يا در مقابل با آنهاست؛ نه رأيي كه مستنبط از آيات و روايات است. به اين اجتهاد مي گويند و اگر هم بر خطا باشد، صاحبش مأجور است. علماي ما هر كدام فتواي خودش را در مسائل اختلافي حجت ميان خود و خدايش تلقي مي كرده اند و هيچ يك ديگري را به بدعت و پيروي از قياس متهم نمي ساختند.

بگذريم من تلقي خودم را از آيات و روايات در مورد ازدواج موقت اين مي دانم كه آن از قبيل اكل ميته است كه تنها در مواقع اضطرار و ضرورت جواز پيدا مي كند؛ چنان كه آيه متعه در سوره نساء ناظر به زنان بيوه بوده است كه از جنگ هاي زمان پيامبر حاصل شده بودند و امكان ازدواج دائم پيدا نمي كردند. اگر چه مورد شأن نزول مخصص نيست، اما تعميم آن به غير مورد شأن نزول نيز بايد مبتني بر همان ملاك و مناطي باشد كه آيه به موجب آن نازل شده است.

نظر شما در اين خصوص چيست؟