حوصله ي بحث هاي بي خودي رو ندارم. در خانه اگر کس است يک حرف بس است. جناب آسيب شناس يه نگاهي به اوضاع زنان بيوه و زجر از تنهايي و سرکوب شدن نيازهاي اونها بنداز بعد در مورد آسيب شناسي حرف بزن. آقاي قرن بيست و يکم. دوباره عرض مي کنم همه کامنتها رو بخونيد. در عين حال اندکي به نوشته دقت کنيد خيلي کم. نوشته شده، بزه در بين آقايان آمار خيلي بيشتري را به خود تعلق مي دهد. اعتياد و ولگردي و دزديهاي شبانه و ... در عين حال هر گاه آمار آقايان از خانم ها بيشتر شد، مشکل حله، راه کار زياد داره. شما اگر سر جنگ با دين رو داريد، خب اون يه بحث ديگر است و إلا براي آقايان امکان مهاجرت به تنهايي خيلي راحت وجود دارد، وقتي ببينند که در اينجا زني برايشان نيست؛ اگر و اگر و اگر آن روز رسيد هم مهاجرت يک راه آن است و هم صيغه راه حل ديگر آن که با کمي درايت قابل حل است. شما بگذار چنين روزي را ما ببينيم، بعد چنين قضاوت کن. مثل ابوجهل نباشيد که با يک کلام از سر بي انصافي همه هر آنچه حق است را زير پا لگد مال کرد.