سلام عليكم. سؤال فرموديد كه هدف من از اين وبلاگ چيه. با يد عرض كنم كه هدف من اين است كه خود و ديگران را به عشق الهي سوق بدهم و به دين از عينك عشق و عاشقي بنگرم. فرموديد كه من كاهل هستم. من هم مي پذيرم. من كجا و آنچه خدا از من مي خواهد كجا؟ اگر لطف و مغفرت الهي نباشد، من گنهكاري بيش كه مستحق عقوبت است، بيش نيستم. فرموديد كه اين نقص از شماست كه چيزي از معرفت نصيبتان نشد. شايد هم درست بفرماييد؛ اما من نمي توانم عقل و فهم خود را تخطئه كنم و وقتي روز روشن را مي بينم، بگويم: شب است. راجع به عشق فرموديد و آن را به منصور حلاج مثال زديد. البته اين نظر شماست. من الگوي بهتري را معرفي مي كنم و آن انبياء و اهل بيت(ع) هستند. به كنايه فرموديد كه شما شور داريد و شعور نداريد. اين نظر شماست. من شعور خودم را سعي كرده ام با مطالب مستدل خود ثابت كنم. شما شعور خودتان را با چه چيزي ثابت فرموديد؟ فرموديد كه امثال تو نمي توانند درباره تصوف نظر بدهند. من به نظر شما احترام مي گذارم؛ اما بفرماييد: اگر يك استاد دانشگاه كه عالي ترين مدارج علمي را طي كرده و بيگانه با تصوف نيست، نمي تواند نظر بدهد، چه كسي مي تواند؟ به علاوه اين نوعي مغالطه است. شما به جاي اين كه نظرم را با استدلال ردّ بفرماييد، من را به نفهمي متهم مي كنيد. شما يك صوفي است و اين آقاي مريد نور هم يك صوفي. آيا اين گونه سخن گفتن شما را همين آقا كه با كمال ادب و احترام سخن مي گويد، مي پذيرد؟ درست فرموديد كه معشوق حقيقي حضرت حق است و عشق يعني عشق به او. در تأييد سخن شما كه فرموديد: ما وسيله ايم، عرض كنم: يك دوستي دارم. گاهي كلمات قصار قشنگي مي گويد. او يكباري گفت: الخالق همه كاره و المخلوق سركاره. بي ترديد اين خواست خداست كه شما تشريف بياوريد به اينجا و از اين طريق بخواهد بندگانش را دستگيري كند. فرموديد: برو ببين مجنون كيه؟ عرض مي كنم: به چشم. اما من به هر حال تصورم اين است كه بهترين مجنون ها انبياء و اولياء هستند. عنايت داشته باشيد كه مداحي وبلاگ راجع به امام زمان(ع) است، نه امام حسين(ع). راست فرموديد كه واي بر ما. وقتي پيامبر خدا حضرت يوسف(ع) بفرمايد: ان النفس لامارة بالسوء الا ما رحم ربي: دل ما را به بدي فرمان مي دهد، مگر خدا لطف كند. ما به طريق اولي بايد دست به دامان خدا بشويم.خدا همه ما را عاشق خودش فرمايد تا آن گونه كه مرضي اوست، سخن بگوييم و عمل كنيم.