*عقل مي گويد بمان عشق مي گويد برو ،و اين هر دو ،عشق و عقل را،خداوند آفريده است تا وجود انسان در حيرت ميان عشق و عقل معنا شود ،اگر چه عقل نيز اگر پيوند خويش را با چشمه ي خورشيد نبرد ،عشق را در راهي که مي رود تصديق خواهد کرد .آنجا ديگر ميان عقل و عشق فاصله اي نيست.«شهيد سيد مرتضي آويني»
