سخن شما درباره ديني كه بر خرافات و اباطيل مبتني است، سخن حقي است؛ اما ديني كه بر حقايق استوار است، چنين نيست. معمولاً نفرت ها از تعصب قومي و نژادي برخاسته است. ديني كه ما مي شناسيم، خدا را مهربان تر از مادر معرفي مي كند(ارحم الراحمين) و سايه محبت پيامبرش بر تمام جهان گسترده است(رحمة للعالمين). ما طرفدار ديني هستيم كه عين عشق و محبت به تمام خوب ها و خوبي هاست(هل الدين الا الحب) و بر پايه عقلانيت است؛ نه ديني كه بر نفرت و حماقت مبتني است. دين امري تحميلي نيست. دين همان فطريات اصيل انساني است كه هيچ عاقلي نمي تواند آنها را انكار كند. دين محبت و احسان به ديگران و عدالت و امانت داري و راستگويي است. آن آداب و رسومي هم كه با فطريات اصيل انساني مخالفت نداشته باشد، مورد تأييد و امضاي دين است. انبياء نيامدند، چيزي را بر انسان‌ها تحميل كنند؛ بلكه آمدند كه همين فطريات و ارزش هاي انساني و اخلاقي را زنده و ترويج كنند. خرافه ها و حماقت ها از سوي ارباب زر و زور و تزوير براي استثمار و استحمار و بردگي انسان‌ها ترويج شده است. آزادگي انسان به خروج از عبوديت غير خدا به عبوديت خداست؛ نه به تسليم شدن به اربابان زر و زور و تزوير از ميان انسان ها. پس دين اصيل انسان ها را به آزادگي مي خواند؛ نه به اسارت و به عقلانيت دعوت مي كند، نه به حماقت.