به نام خدا و با سلام. عاشق حقيقي كسي است كه از معشوقش چيزي نمي خواهد و به جيب معشوقش چشم ندوخته است. عاشق فقط دوست دارد، پيش معشوق باشد. حال اگر معشوق هديه اي داد، مي گيرد و اگر نداد، ناراحت نمي شود. آيا اگر مردي بفهمد، همسرش فقط چشمش به جيبش است و او را براي پولش مي خواهد، آن مرد ناراحت نمي شود. ما نبايد خدا را به خاطر عطايش دوست داشته باشيم و عاشق باشيم. او هر وقت خودش صلاح بداند، هر چه لازم باشد، به ما مي دهد. حتماً صلاح نمي داند كه نمي دهد. بايد توجه داشت كه خدا بهتر از ما صلاح ما را مي داند. اگر عاشق خودش باشيم، هرچه را لازم باشد،‏به ما عطا مي كند. ديگر نگران و ناراحتي نخواهيم كشيد كه فلان چيز را به ما نداده است.