سلام عليکم سبب طرح بحث ازدواج موقت ملاحظه برخي از گناهکاري هايي است که در جامعه ما حتي در ميان برخي از خانواده هاي مذهبي صورت مي گيرد. برخي از جوانان ما راهي براي ازدواج دائم نمي يابند و چنان هم اهل تقيد و تعبد و تهجد هم نيستند که ايمان و عبادت، آنان را از گناهکاري مصونيت ببخشد. فشار نياز جنسي آنان را وا مي دارد که يا به زنا مرتکب شوند و يا به خودارضايي؛ در حالي که هر دو گناه بزرگي است و مثل يک لکه سياهي آينه قلب را مي پوشاند و اگر آن استمرار پيدا کند، به کلي ايمان و تدين و پاکي و تقوا را از قلب جوان محو مي کند.درست است که ازدواج موقت بي عارضه نيست؛ به خصوص در شرايط فرهنگي معاصر که جامعه ما آن را بسيار زشت مي شمارد؛ اما بالاخره راه براي جلوگيري از گناه و انحراف جوانان نيازمند ازدواج و ارضاي شهوت جنسي اشان در حالي که شرايط براي ازدواج دائم برايشان فراهم نيست، چيست؟ اگر ما مخير بشويم، ميان گناه زنا يا خودارضايي و عوارض سياه آن و ازدواج موقت و دشواري هاي آن بايد کدام را ترجيح داد؟ آيا ملاحظه دختران خياباني و پسران مبتلا به زنا و يا دختران و پسران مبتلا به خودارضايي دردآور نيست؟در زمينه ازدواج موقت آثار فراواني هست؛ اما من اثر خاصي به خاطر ندارم.موفق باشيد