گفتماني ديگر درباره ادب نقد
به نام خدا؛ سلام به دوستان عزيز و گلم
من از سخن دوست دلبندم آقاي آبتين غرض ورزي احساس نكردم. من به ايشان عشق مي ورزم و او از صميم قلب دوست دارم. منتها عرض كردم، «ساده انگار» خواندن اهانت آميز است. به نظر من نبايد حتي به يك كودك اهانت كرد و لو اگر نادان است، به او بگوييم: نادان! اين موجب مي شود، او ناراحت شود و پند و نصيحت ما را ترتيب اثر ندهد.
ايشان فرمودند: «آيا در قرآن نخوانده ايد كه حتي نسبت به برادران تني خود و اقوامتونم اگه كافر حربي بودند مهربان نباشيد؟!!! آيا نخوانده ايد كه از مشركان و دشمنان اسلام دوست نگيريد؟؟!!!!! من چگونه مي تونم كساني رو كه به پيامبر اسلام و كتاب قرآن اهانت هاي شرم آور مي كنند دوست خود فرض كنم و جواب اهانت هاي آنان را با ملاطفت بدهم؟؟؟!!!! مگر مسئله شخصيست كه با آنان ملاطفت كنم؟!!! اگر به خودم فحاشي مي كردند حرف شما رو روي تخم چشام ميذاشتم. ولي مسئله شخصي نيست. اي كاش به اندازه اي كه از كلمات (سادگي و ساده انگاري) من ناراحت شديد فقط به اون اندازه نسبت به اهانت غير مسلمين به پيامبر و قرآن ناراحت مي شديد. متاسفانه بايد بگم كه شما از اهانت بخود سخت ناراحت مي شيد ولي از اهانت به پيامبر و قرآنتان هرگز ناراحت نمي شيد. امام علي جواب اهانت به پيامبر رو با گل و بوسه مي دادند؟؟؟!!!!! من با تعطيل كردن اين بلاگها حداقل احساس شرمندگيم در مقابل پيامبر كمتر مي شه. شما با ملاطفتتون چه حسي در مقابل پيامبر خواهيد داشت؟؟!!!»
من در پاسخ چند نكته را عرض مي كنم:
1. همان طور كه شما فرموديد، قرآن فرموده است: كافران حربي را دوست نگيريد؛ اما دوست گرفتن و نيكي كردن به كافران غير حربي هيچ اشكالي ندارد. كافران حربي نيز كساني اند كه دست به سلاح ببرند و لذا هم پيامبر و هم علي تا دشمنانشان دست به سلاح نبرده بودند، با آنان نجنگيد. عنايت داشته باشيد كه جنگ بدر يك جنگ دفاعي و براي گرفتن اموال مهاجران بود كه مشركان مكه تصرف كرده بودند. اين دوستان مسيحي دست به سلاح نبرده اند و تا جايي كه احتجاج و استدلال مي كنند و حتي ناسزا مي گويند، نبايد آنان را كافر حربي دانست و بايد با آنان دوستانه و بزرگوارانه رفتار كرد و با رفتار محبت آميز و بزرگوارانه خود آنان را شرمنده كرد.
2. هرگز بر ما روانيست كه ناسزاهاي مخالفان را با ناسزا پاسخ بدهيم. در قرآن آمده است: شما به بت هاي مشركان ناسزا نگوييد تا آنان نيز به خدا ناسزا بگويند و علي(ع) وقتي كه اصحابش به مردم شام ناسزا مي گفتند، فرمود: من دوست ندارم كه شما ناسزا بگوييد. ما بايد همان طور كه امام صادق(ص) با ناسزاگويي هاي ابن ابي العوجاء رفتار كرد و مقابله به مثل نكرد، ما نيز كه پيرو آن حضرت هستيم، همين گونه رفتار كنيم.
3. دوستم خوبم! آقاي آبتين! همان طور كه شما به آيه اي از قرآن اشاره كرديد، سكوت و اعراض ما از ناسزاهاي مخالفان بهترين پاسخ به آنان است و هر خواننده اي كه قصه را ببيند، به وضوح خواهد گفت كه فلاني چه بي ادب است و به شما خواهد گفت كه فلاني چه مؤدب و صبور است. همين براي محكوميت مخالف كافي است و پاسخ ناسزاي ما جلوي اين قضاوت ارزشمند خواننده را مي گيرد. واضح است كه ناسزاگفتن و فحاشي مال آدمي است كه ناتوان از استدلال است. همه خواهند گفت: فلاني نمي تواند، استدلال كند، فحش مي دهد.
4. شما چطور با اطمينان مي فرماييد كه من از اهانت به پيامبر ناراحت نمي شوم؟ برادر جان! اين تهمت به يك برادر ديني است و تهمت گناهي كبيره به شمار مي رود. من به حكم دستوري كه خدا و پيامبر و ائمه داده اند و شما هم به نمونه اي از آن اشاره كرديد، سكوت و صبوري مي كنم.
5. چنان كه من عرض كردم، با وضعيتي كه اينترنت دارد و به راحتي مي توانند، وبلاگي ديگر ايجاد كنند، چاره اساسي بستن وبلاگ نيست. ما بايد جلوي اهانت كردن مخالف را با سخن متين و مستدل و آرام و مؤدبانه خود و با سكوت در برابر اهانت ها و گذر بزرگوارانه از كنار آن بگيريم. اگر ما هم اهانت كنيم، نه تنها جلوي اهانت هاي مخالف را نمي گيريم كه او را جري تر و جسورتر مي سازيم.
موفق باشيد و عاشق