عشق‏بازى پیامبر اسلام(ص) در غار حراء

یا رسول الله! یا حبیب الله! ما که مثل شما نمی شویم. ما در غفلت به سر بردیم. اسیر هوا و هوس و دنیا شدیم. گناهکار و روسیاه شدیم.

اما شما فرشته وحی نزدت می‏آمد. وحی به شما نازل می‏کرد. به معراج رفتی. ملکوت غیب را مشاهده کردی. عاشق شدی. دلداده شدی. از هرچه غیر خدا بود، دل بریدی. به دامن کوه و دل غار پناه بردی تا خدای خود را آسوده‏خاطر بخوانی. در اینجا به جاست عشق خود را به پیامبر با غزلی عاشقانه از حضرت امام خمینی(ره) که درباره آن حضرت سروده بودند، ابراز کنیم.

من به خال لبت اى دوست گرفتار شدم                 چشم بیمــــار تــــو را دیــدم و بیمار شدم

فارغ از خود شدم و کوس اناالحق بزدم                  همچــــو منصــور خــــــریدار سرِ دار شدم

غم دلدار فکنده است به جانم، شررى                  کـــه بـــه جــــان آمدم و شهره بازار شدم

درِ میخانه گشایید به رویم، شب و روز                  که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم

جــــامــه زهد و ریا کَندم و بر تن کردم                  خــــرقــــه پیــــر خـــراباتى و هشیار شدم

واعـــظ شهــر کــه از پند خود آزارم داد                  از دم رنــــد مــــى‏آلــــوده مــــَددکار شدم

بگـــذاریــــد کــــه از بتکــده یادى بکنم                  مـــن کـــه با دستِ بت میکده، بیدار شدم

من همیشه با خود می‏گویم کدام عاشقی است که چون بداند منزل معشوقش در دامن کوه و دل غار و تاریکی و شب و در خطر حیوانات گزنده و درنده است، برای رسیدن به او از خود بگذرد و به سوی او برود؟

پیامبر اسلام قبل از آن که به پیامبری مبعوث شود، در غار حرا با معشوقش دلدادگی می کرده و اولین وحی و ملاقات جبرئیل با او در این غار صورت گرفته است:

خدای تعالی در توصیف اولین ملاقات جبرئیل با پیامبر اسلام(ص) در سوره تکویر چنین آورده است:

* وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّسَ (18) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَریمٍ (19) ذی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکینٍ (20) مُطاعٍ ثَمَّ أَمینٍ (21) وَ ما صاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ (22) وَ لَقَدْ رَآهُ بِاْلأُفُقِ الْمُبینِ (23)؛ سوگند به سپیده‏دم که قرآن سخن فرستاده‏ای بزرگوار(جبرئیل) است. قدرتمند و نزد عرش منزلت دارد. فرشتگان از او فرمان می‏برند و امانت‏دار است و دوستتان(پیامبر) جن‏زده نیست. او جبرئیل را در افق روشن(افق مشرق آسمان) دید.

و در سوره نجم این گونه آورده است:

* عَلَّمَهُ شَدیدُ الْقُوى (5) ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوى (6) وَ هُوَ بِاْلأُفُقِ اْلأَعْلى (7) ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى (8) فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى (9) فَأَوْحى إِلى عَبْدِهِ ما أَوْحى (10)؛ او را آن بسیار قدرتمند(جبرئیل) تعلیم داد. نیرومندی که با او برابر شد؛ در حالی که در افق بالا بود. سپس به او نزدیک شد تا به اندازه پهنای دو کمان یا کم‏تر شد. آنگاه به عبد خدا(پیامبر) وحی کرد.

گفتنی است که به گفته مفسران در تفسیر این آیات اولین باری که پیامبر جبرئیل را ملاقات کرد، زمانی بود که در غار حراء به سر می‏برد. او جبرئیل را در جانب مشرق آسمان به صورت بشری زیبا دید که کم کم به او نزدیک می‏شد تا این که فاصله میان او و پیامبر به اندازه دو کمان یا کم‏تر شد و نخستین وحی را به او القا کرد. جالب آن که در ورودی غار حرا نیز به جانب مشرق است. بنابر این بعید نیست در حالی که پیامبر(ص) سپیده‏دم - وقتی که افق مشرق روشن و به تعبیر قرآن مبین است- از غار حرا بیرون آمده بود و به جانب مشرق نگاه می‏کرده است، وجود نورانی جبرئیل را مشاهده کرده‏ باشد.

نظرهاي شما ( )

 (جمعه 86 مرداد 19 ساعت 6:38 عصر)