فلسفه عشق به اهل بیت پیامبر(ص)

در روایات ولایت اهل بیت و عشق به آنان بسیار سفارش شده است تا آنجا که یکی از ارکان دین به شمار رفته است.

به نظر می رسد، این تأکید به جهت منافعی بسیار ارزشمندی است که از این رهگذر نصیب عاشق اهل بیت می شود که برخی از مهم ترین آنها از این قرار می تواند باشد:

1. جاودانگی اسلام و رسوخ دیانت اسلام

مودت به خاندان پیامبر و سادات موجب می شود، حرمت و احترام به خود پیامبر همچنان زنده و پاینده بماند و زنده ماندن حرمت و احترام او باعث حرمت و احترام یافتن رسالت و تعالیم او می شود و اسلام از این رهگذر برقرار می ماند.

در این میان مودت به ائمه اهل بیت ویژگی خاصی دارد. ائمه الگوهای عملی اسلام بودند و عشق به آنان مستلزم عشق به اخلاق و اعمال آنان است و بی تردید آنان در اخلاق و اعمال زبانزد عام بودند؛ حتی در میان اهل سنت شاید کسی پیدا نشود که بر اخلاق و اعمال آنان خرده بگیرد.

عشق به خدا و اولیای خدا از جمله ائمه موجب می شود عملی انجام دهیم که مرضی آنان باشد. در شعری آمده است:

تعصی الله و انت تظهر حبه                      هذا لعمری فی الفعال بدیع

لو کان حبک صادقاً لاطعته                      ان المحب لمن یحب مطیع

یعنی آیا معصیت خدا می کنی و در عین حال اظهار عشق به او می کنی؟ این به جانم سوگند از کارهای عجیب است. اگر در عشقت راستگو بودی، او را اطاعت می کردی؛ زیرا عاشق مطیع معشوقش است.

2. طهارت نسل پیامبر از گناه

مودت به خاندان پیامبر و سادات باعث می شود، نسل پیامبر مطهر و مصون از گناه بگردد؛ چون آنان می یابند که حرمت و احترامشان به لحاظ انتساب آنان به پیامبر است و هرگز سزاوار نیست که به سیره جدشان عمل نکنند و پیرو راه آنان نباشند. به علاوه آنان از مردم نیز خجلت می کشند که به واسطه پیامبر و فرزند او بودن احترام بشوند؛ ولی گناه بکنند.

پنهان نماند که خدا می خواست منسوبان پیامبر حتی زنانش از گناه پاک باشند؛ لذا خطاب به آنان نازل شد که اگر شما کار ناشایست مرتکب شوید، عذاب شما دو چندان است: یا نِساءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَیْنِ(احزاب، آیه 30) و در مقابل اگر مطیع خدا و رسول باشید، دوبار پاداش داده می شوید: وَ مَنْ یَقْنُتْ مِنْکُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تَعْمَلْ صالِحاً نُؤْتِها أَجْرَها مَرَّتَیْنِ وَ أَعْتَدْنا لَها رِزْقاً کَریماً(احزاب، آیه 31). جهت آن این است که آنان منسوب به پیامبر بودند: یا نِساءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَیْتُنّ(احزاب،‏ آیه 32)

به همین لحاظ ملاحظه می شود، به جهت حفظ حرمت ایشان احکام ویژه ای نازل شد؛ نظیر:

وَ قَرْنَ فی بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ اْلأُولى وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتینَ الزَّکاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً (33) وَ اذْکُرْنَ ما یُتْلى فی بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیاتِ اللَّهِ وَ الْحِکْمَةِ إِنَّ اللَّهَ کانَ لَطیفاً خَبیراً (34)

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلاَّ أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلى طَعامٍ غَیْرَ ناظِرینَ إِناهُ وَ لکِنْ إِذا دُعیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَ لا مُسْتَأْنِسینَ لِحَدیثٍ إِنَّ ذلِکُمْ کانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیی مِنْکُمْ وَ اللَّهُ لا یَسْتَحْیی مِنَ الْحَقِّ وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ ما کانَ لَکُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ لا أَنْ تَنْکِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِکُمْ کانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظیماً (53)

یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ ِلأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً (59)

نظرهاي شما ( )

 (شنبه 85 دی 30 ساعت 7:44 عصر)