این روزها شنیده می شود که قوانین خشن از لایحه مجازات اسلامی حذف شده است. تفصیل آن را در ذیل ملاحظه می فرمایید. اما آنچه در خور اهمیت است،این است که چرا چنین شده است؟ آیا جز این است که امروزه جامعه جهانی چنین احکامی را بر نمی تابد؟ و آیا جز این است که وقتی جامعه جهانی اجرای پاره ای از احکام را بر نتافت، می توان به جهت رعایت مصلحت اصل و کیان اسلام و نظام اسلامی به حذف عملی آن از احکام اسلام روی آورد؟ و آیا این مؤید این نظر نیست که پاره ای از احکام اسلامی به عصر پیامبر اسلام(ص) تعلق دارد و برگرفته از سنن آن عصر است؟ و آیا اساساً این واقعیت مؤید این نظر نیست که اسلام احکام عقلاء را در هر عصر امضاء می کند و اگر در عصری عقلاء احکام دیگری را طلب کردند،اسلام هم آنها را امضاء می کند؟ و آیا این مؤید این نظر نیست که نسخ احکام امری مستمر است و به عصر نزول قرآن منحصر نیست؟ اما اصل خبر را اینک ملاحظه فرمایید. خبر حذف مجازات سنگسار، ارتداد و قطع دست در لایحه جدید مجازات اسلامی، محصول دوران 10 ساله ریاست آیت الله شاهرودی بر قوه قضائیه بود که قرار است به زودی برای تصویب نهایی در صحن علنی مجلس به رای نمایندگان گذاشته شود. |
نويسنده: قلبی خواهان عشق |
(پنج شنبه 88 تیر 4 ساعت 7:0 عصر) |
احکام اسلام دو قسم است: عقلی و عقلایی. احکام عقلی مثل عدالت ورزی و اجتناب از ستم لایتغیر است و در همه زمان ها و مکان ها ثابت؛ اما احکام عقلایی یا تاریخی که عبارت است از موارد توافق عقلا در زمان نزول قرآن چنانچه در اعصار دیگر به دلایل موجهی مورد پذیرش عقلاء نباشند، قابل تغییر است. قصه ذیل نشان می دهد که ولو با رفو کردن احکام تاریخی اسلام راهکارهایی برای تغییر و به روز کردن آنها وجود دارد. زهر الهیان عضو فراکسیون زنان مجلس پس از جلسه علنی امروز چهارشنبه مجلس در جمع خبرنگاران با استقبال از مصوبه کمیسیون حقوقی و قضایی که در راستای اصلاح قانون محازات اسلامی، دیه زنان را افزایش داد، گفت: این اقدام در راستای احقاق مطالبات زنان صورت گرفت. متن این گزارش به این شرح است: |
نويسنده: قلبی خواهان عشق |
(چهارشنبه 88 اردیبهشت 30 ساعت 6:4 عصر) |
اینجا سرای قلبی خواهان عشق الهی است. او میخواهد به گرد خانه عشق الهی طواف کند. از گناه و ستیزهجویی بپرهیزد و عطر محبت و مدارا و وحدت و اخلاص بیافشاند: «فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ»(بقره،197). هدف او این است که خود و خلق خدا را به عشق الهی سوق دهد؛ چرا که دین چیزی جز عشق الهی نیست: «هَلِ الدِّینُ إلَّا الْحُبُّ؛ آیا دین جز عشق الهی است؟». تمام اعمالی که ما انجام میدهیم برای نیل به قرب و وصال الهی است. به پیامبر اسلام(ص) نیز فرمان داده شده است که مزدی جز این را از خلق بر رسالتش نخواهد: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى»(شوری،23). او میکوشد، به دین با عینک محبت، مدارا، اخلاق، عرفان و وحدت شیعه و سنی بنگرد و از همه آموزههای دینی تفسیری عاشقانه و عارفانه به دست بدهد. عشق و عرفانی که آبشخوری جز آیات و روایات ندارد. ان شاء الله |
شمار بازدیدها |
امروز:
23 بازدید
|
معرفی |
|
|
دسته بندی مطالب |
لینک های وبلاگ ها |